Splendor in the grass
Μετά από τους τελευταίους σεισμούς οι ρωγμές στον τοίχο τού σπιτιού του μεγάλωσαν ακόμα περισσότερο,έγιναν ολόκληρα χάσματα.Έπεσαν και κάτι σοβάδες,ενδεχομένως λοιπόν να κρινόταν ακατάλληλο για κατοίκηση έπειτα από τον έλεγχο των μηχανικών ,όπερ και εγένετο.Ζήτησε τη βοήθειά μου για να καθαρίσουμε την παλιά αποθήκη που είχε αποδειχθεί πιο γερή κατασκευή.Θα έμενε εκεί προσωρινά μέχρι να αποφασίσει τι θα κάνει αφού το γλίσχρο ποσό της αποζημίωσης που του είχε δοθεί ακουγόταν σαν αποτυχημένο ανέκδοτο.
Δέχτηκα να τον συνδράμω χωρίς να συλλογιστώ πως δεν θα ήταν καθόλου εύκολη δουλειά εξαιτίας του μεγάλου χώρου και του πλήθους των αντικειμένων που είχαν στοιβαχτεί εκεί με τον καιρό.Ανάμεσα σε κιτρινισμένες εφημερίδες και κατασκονισμένα τεύχη του "Μικρού Σερίφη",βρήκαμε κάποιες φωτογραφίες την ύπαρξη των οποίων και ο ίδιος αγνοούσε.Σε αυτές,τραβηγμένες προ εικοσαετίας,πιθανόν στο πρώτο έτος της Φιλοσοφικής,φαινόταν η αγουρωπή μορφή του φίλου μου που σε τίποτα δεν θύμιζε την τωρινή.Απουσίαζε το μονίμως ανήσυχο βλέμμα,η ζωή ήταν φανερό πως δεν τον είχε πιλατέψει ακόμα.
Ξαφνιάστηκε με την υπενθύμιση αυτών των στιγμιοτύπων που έμοιαζαν να υπόσχονται κάτι και στη θέαση προσώπων πάνω στα οποία διαφαινόταν μια απροσδιόριστη ελπίδα.Πολλοί από αυτούς είχαν ξεχαστεί,κάποιοι άλλοι είχαν χαθεί πρόωρα.Την περιέργεια μου κίνησε μια σχισμένη στη μέση φωτογραφία.Στο μισό κομμάτι που είχε διασωθεί απεικονιζόταν αυτός,να πίνει κρασί σε κάποιο ταβερνάκι και μόλις που διακρινόταν ένα όμορφο γυναικείο χέρι να του χαϊδεύει το πρόσωπο.Δυστυχώς όμως είχε ξεθωριάσει η εικόνα όπως επίσης και η τρυφερότητα που έθαλλε στο λεπτό της άγγιγμα.
Αυτό το περιστατικό συνέβη μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα και τώρα πάει να φθινοπωριάσει.Δεν είναι μόνο ο πόνος στα κόκκαλα,ένα κατάλοιπο δίτροχων αμαρτιών,που μας επισκέπτεται με τις πρώτες ψιχάλες αλλά και μια συρραφή από περασμένες σκηνές τις οποίες προσπαθούμε να απωθήσουμε από τη μνήμη ή έστω να μετριάσουμε τον απόηχό τους,με το να υποβαθμίζουμε τη σημασία τους ή πιστώνοντάς τις με ευλογοφανείς δικαιολογήσεις.Όπως ακριβώς κάνουμε και με τους τίτλους τέλους αυτών των σκόρπιων πλάνων,τα λόγια δηλαδή που βγήκαν κάποια στιγμή από αγαπημένα χείλη και που έμελλε να επιβεβαιώσουν ό,τι ήταν πια οριστικό και αμετάκλητο,για να μας βυθίσουν,σαν μαγική αρά,στο ψυχικό σκοτάδι.
Και αν κάποιους τους βαραίνει η πίστη στην ευτυχία,αργά ή γρήγορα θα ανακαλύψουν πως ένας μύλος είναι η καρδιά όπου αλέθεται το φρόνημα.Τόσο,ώστε να νιώσουν πως αποτελούν ένα λειψό σύμπλεγμα μέσα σε ένα ματ κόσμο 10x15 εκατοστών,βιώνοντας το μισό σαν όλο,και προσπαθώντας,συνήθως ανεπιτυχώς,να προβάρουν ένα χαμόγελο μπροστά στο φακό.
Για τον Λάμπρο.
Δέχτηκα να τον συνδράμω χωρίς να συλλογιστώ πως δεν θα ήταν καθόλου εύκολη δουλειά εξαιτίας του μεγάλου χώρου και του πλήθους των αντικειμένων που είχαν στοιβαχτεί εκεί με τον καιρό.Ανάμεσα σε κιτρινισμένες εφημερίδες και κατασκονισμένα τεύχη του "Μικρού Σερίφη",βρήκαμε κάποιες φωτογραφίες την ύπαρξη των οποίων και ο ίδιος αγνοούσε.Σε αυτές,τραβηγμένες προ εικοσαετίας,πιθανόν στο πρώτο έτος της Φιλοσοφικής,φαινόταν η αγουρωπή μορφή του φίλου μου που σε τίποτα δεν θύμιζε την τωρινή.Απουσίαζε το μονίμως ανήσυχο βλέμμα,η ζωή ήταν φανερό πως δεν τον είχε πιλατέψει ακόμα.
Ξαφνιάστηκε με την υπενθύμιση αυτών των στιγμιοτύπων που έμοιαζαν να υπόσχονται κάτι και στη θέαση προσώπων πάνω στα οποία διαφαινόταν μια απροσδιόριστη ελπίδα.Πολλοί από αυτούς είχαν ξεχαστεί,κάποιοι άλλοι είχαν χαθεί πρόωρα.Την περιέργεια μου κίνησε μια σχισμένη στη μέση φωτογραφία.Στο μισό κομμάτι που είχε διασωθεί απεικονιζόταν αυτός,να πίνει κρασί σε κάποιο ταβερνάκι και μόλις που διακρινόταν ένα όμορφο γυναικείο χέρι να του χαϊδεύει το πρόσωπο.Δυστυχώς όμως είχε ξεθωριάσει η εικόνα όπως επίσης και η τρυφερότητα που έθαλλε στο λεπτό της άγγιγμα.
Αυτό το περιστατικό συνέβη μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα και τώρα πάει να φθινοπωριάσει.Δεν είναι μόνο ο πόνος στα κόκκαλα,ένα κατάλοιπο δίτροχων αμαρτιών,που μας επισκέπτεται με τις πρώτες ψιχάλες αλλά και μια συρραφή από περασμένες σκηνές τις οποίες προσπαθούμε να απωθήσουμε από τη μνήμη ή έστω να μετριάσουμε τον απόηχό τους,με το να υποβαθμίζουμε τη σημασία τους ή πιστώνοντάς τις με ευλογοφανείς δικαιολογήσεις.Όπως ακριβώς κάνουμε και με τους τίτλους τέλους αυτών των σκόρπιων πλάνων,τα λόγια δηλαδή που βγήκαν κάποια στιγμή από αγαπημένα χείλη και που έμελλε να επιβεβαιώσουν ό,τι ήταν πια οριστικό και αμετάκλητο,για να μας βυθίσουν,σαν μαγική αρά,στο ψυχικό σκοτάδι.
Και αν κάποιους τους βαραίνει η πίστη στην ευτυχία,αργά ή γρήγορα θα ανακαλύψουν πως ένας μύλος είναι η καρδιά όπου αλέθεται το φρόνημα.Τόσο,ώστε να νιώσουν πως αποτελούν ένα λειψό σύμπλεγμα μέσα σε ένα ματ κόσμο 10x15 εκατοστών,βιώνοντας το μισό σαν όλο,και προσπαθώντας,συνήθως ανεπιτυχώς,να προβάρουν ένα χαμόγελο μπροστά στο φακό.
Για τον Λάμπρο.
posted by still ill @ 1:32 PM
6 Comments:
Ένας καθρέφτης με χρονική καθυστέρηση είναι ο φακός. Και στους μαγικούς καθρέφτες είμαστε πολύ μεγάλοι για να πιστεύουμε πια (αλλά πάλι, αν μπορούσα ποτέ να κάνω μία ευχή θα ήτανε να γίνουμε όλοι πιστοί).
Διαβάζοντας όμως το "Μικρό Σερίφη" δεν μπόρεσα παρά να χαμογελάσω πλατιά.
Να χαμογελάς πλατιά και πιο συχνά.Αυτή θα ήταν η δική μου ευχή.
Και να προσέχεις εκεί πάνω:)
ΥΓ.Είμαστε πολύ μεγάλοι;Επομένως για την όποια πρωτεϊκή συμπεριφορά μου ευθύνονται οι στίχοι τού αγαπημένου μου ποιητή:
"Κι εγώ που 'χω μια ψυχή παιδική και δειλή
που δε θέλει τίποτ'άλλο να ξέρει απ'την αγάπη..."
Η ευχή σου είναι σε καλό δρόμο Still Ill. :-)
Τώρα μένει να δούμε αν ο νέος χρόνος μας κάνει να πιστέψουμε ξανά στους μαγικούς καθρέφτες. Σου εύχομαι όμορφα Χριστούγεννα και καλή χρόνιά. Να είσαι πάντα καλά.
Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου Mindstripper,καλή χρονιά να έχουμε με υγεία και ευτυχία.Θα έγραφα και ειρήνη αν δεν φοβόμουν πως η ευχή θα ηχούσε κάπως κοινότοπα.Παρακολουθώντας όμως σκηνές στην τηλεόραση δεν είναι πια η τετριμμένη εκφορά της που με προβληματίζει αλλά η έλλειψη ελπίδας και αισιοδοξίας που αυτή ενέχει.
Να περνάς όμορφα.
Καλή χρονιά κ. Still ill ..
Να είσαι καλά houli v,το ίδιο εύχομαι και για σένα.
Και ελπίζω να τα πούμε και από κοντά το νέο έτος:)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home